Συγκλονιστικό: Οι έφηβοι φυλακισμένοι του Αυλώνα ανέβασαν παράσταση και έκοψαν την ανάσα

Ξεπερνώντας όρια και διεκδικώντας να πάρει επιτέλους πραγματική διάσταση το δικαίωμα όλων των νέων και δη των εφήβων στη δημιουργία, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μετέφερε μέρος του Εφηβικού της Φεστιβάλ μέσα στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων του Αυλώνα όπου έγκλειστοι ανέβασαν παράσταση.

«Με το θέατρο νιώθω ότι είμαι έξω. Ξεχνάω τη φυλακή. Φυσικά και θα συνεχίσω», είπε ο Μάριος 21 χρονών, έγκλειστος στον Αυλώνα στους δημοσιογράφους που το Σάββατο το μεσημέρι βρέθηκαν στο Ειδικό κατάστημα Κράτησης Νέων. Μαζί με τους συγκρατούμενους του ανέβασαν την παράσταση Επιστροφή – το δέυτερο που ανεβάζουν από τότε που ιδρυθηκε η θεατρική ομάδα του Κέντρου, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Γράψα. Παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου που διοργάνωσαν η ομάδα Grasshoper και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Η Βασιλική Τζεβελέκου που βρισκόταν εκεί μεταφέρει σήμερα μοναδικά όσα είδε και εισέπραξε συναισθηματικά από αυτή τη μοναδική εμπειρία στην Εφημερίδα των Συντακτών. Εφτασε μαζί με τους υπόλοιπους επισκέπτες που γέμισαν δύο πούλμαν στη φυλακή του Αυλώνα όπου ζουν 400 παιδιά ηλικίας 15 ως 21 ετών. Διέσχισε τον αύλιο χώρο «Τα κάγκελα των κελιών αριστερά. Ανεμίζουν εφηβικά μπλουζάκια, κουβέρτες αθλητικά παπούτσια, ταξιδιωτικοί σάκο, σεντόνια. Δεξιά στους τοίχους της αυλής τα γκράφιτι που έφτιαξαν Καλοτεχνίτες φοιτητές. Μια τεράστια paradise παραλία, ο Μπομπ Μάρλεϊ, οι αδελφοί Ντάλτον και μια σεξοβόμβα το9υ Μανάρα, ένα τεράστιο κύμα που ξεσπάει, ένα χέρι που σφίγγει το συρματόπλεγμα».

Στη συνέχεια οι θεατές είδαν όρθιοι την παράσταση σε ένα χώρο όπου η σκηνή οριοθετήθηκε από μαι λευκή αυτοκόλλητη ταινία. «Τα φώτα σβήνουν. Η μαύρη κουρτίνα τραβιέται μαλακά κι αποκαλύπτει το ανθρώπινο γλυπτό των κορμιών, που κοιμούνται στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο σε μια τριώροφη σιδερένια κατασκευή. Ντυμένοι στα μαύρα και πασπαλίσμενοι με λευκή πούδρα μοιάζουν σαν εικαστικό έργο» συνεχίζει την περιγραφή η Βασιλική Τζεβελέκου. Οι μπλούζες πετάγονται στον αέρα, τα παιδιά χορεύουν σε έναν χορό απολύτως λυτρωτικό ενώ οι μόνες λέξεις που ακούγονται είναι «Ελα Σερκάν... ηρέμησε δεν πειράζει». Ο σκηνοθέτης Στάθης Γράψας δήλωσε πως η παράσταση στήθηκε πάνω στις εμπειρίες και στις σκέψεις των παιδιών. Μεταφέρει μηνύματα και βιώματα από τις φυλακές. Στο τέλος καταφέρνουν να σωθούν, ένας μένει μόνος του μακριά, κάποιοι άλλοι περνούν στη σκοτεινή πλευρά.»